Elke 30 seconden baby met geboorteafwijking in China

De milieuvervuiling in China neemt misdadige proporties aan. Volgens een recent rapport wordt er elke 30 seconden in China een baby geboren met een genetische afwijking. De oorzaak moet niet ver gezocht worden : de schaamteloze milieuvervuiling. De kosten voor de Chinese samenleving kunnen zeer hoog oplopen. Bijna één op de tien gezinnen krijgt af te rekenen met het probleem.

http://news.xinhuanet.com/english/2007-10/30/content_6973235.htm

Verkeersveiligheid : jaren talmen breekt ons zuur op

Sinds 2005 is de spectaculaire daling van het aantal verkeersslachtoffers onder Paarsgroen stil gevallen. In de laatste verkeersveiligheidsbarometer blijkt dat het aantal doden nu zelfs terug stijgt. Het gaat om een nationale tendens, die zich even goed voordoet in het Vlaamse Gewest. De paarse regering en minister Landuyt dragen mee verantwoordelijkheid voor het ambitieloze beleid van de laatste jaren. Veel maatregelen werden aangekondigd (een snelheidsbeperking voor vrachtwagens – de strijd tegen de terreinwagens – het rijbewijs met punten), maar kwamen er niet. Van intelligente snelheidsaanpassing in wagens werd geen werk gemaakt. Het aantal dodehoek-ongevallen nam terug toe, maar dat werd niet opgevolgd. Straatracen is nog altijd niet officieel verboden. De verkeerswet werd zelf afgezwakt.

Spijtig genoeg legt de nieuwe oranjeblauwe meerderheid-in-spé zo mogelijk nog minder ambitie aan de dag. Het beleid inzake verkeersveiligheid dreigt nu helemaal stil te vallen. Het Belgisch Instituut voor Verkeersveiligheid smeekt om duidelijke doelstellingen op het vlak van handhaving en meer snelheids- en alcoholcontroles. In de tekst van het regeerakkoord-in-wording vinden we geen enkel cijfer terug. De enige concrete beslissing van de oranjeblauwe onderhandelaars was om het Verkeersboetefonds af te schaffen. Met als gevolg dat het geld van de boetes niet meer noodzakelijk gebruik zal worden voor verkeersveiligheid : een duidelijke stap terug. Een andere brandende ambitie van Oranjeblauw is de liberalisering van de autokeuring.

Er is terug nood aan een ambitieus verkeersveiligheidsbeleid : het autoverkeer in centra moet beperkt worden, we moeten durven kiezen voor minder en minder snel vrachtverkeer op de weg. Waar blijft het lang beloofde rijbewijs met punten. Waar blijven de stimuli voor veilig en comfortabel fietsen, de investeringen in slimmere en veilige wagens.
In feite is er nood aan een nieuwe golf investeringen in het veiliger maken van onze wegen. Het is een schande dat de aanpak van de zwarte punten in Vlaanderen achterop loopt. Daar bovenop is een nieuwe aanpak nodig naar het model van de ‘Duurzaam veilig’-aanpak in Nederland, op basis van veiligheidsaudits en nieuwe infrastructuuringrepen zoals rijwegscheidingen en aanpassingen van kruispunten ter bescherming van fietsers en voetgangers (bv. om dodehoek-ongevallen te voorkomen).

Verkeersveiligheid zou één van de prioriteiten van het formatie-overleg moeten zijn.
Daar is alvast niets van te merken.

Een beetje chaos op het spoor

Sommige syndicalisten wilden vandaag een beetje chaos creëren op het spoor. Om aan te tonen dat een minimale dienstverlening niet zou werken. De treinreizigers werden andermaal gegijzeld.
Toch was de situatie niet zo erg verschillend van op andere dagen. Want de service is de laatste weken, maanden altijd al op het minimale af, de vertragingen zijn opnieuw de regel geworden, de chaos is er even goed als er geen vakbondsacties gevoerd worden.
Je merkt op de duur het verschil niet.
Paars zonder groen heeft nu al enkele jaren investeringen in het spoor verwaarloosd. De gevolgen zijn ernaar. Wie gelooft dat het enkel de schuld is van koperdieven?
De vakbondsmilitanten snijden weer eens in eigen vlees. De goodwill bij veel reizigers is oneindig groot. Het is bovendien een riem onder het hart als je weet dat vertragingen voor één keer misschien een doel dienen. Ook al voert men dan actie tegen eventuele beslissingen van een regering die misschien nooit het licht zal zien...

Shanghai : model van stadsontwikkeling ?

Patrick Janssens gaat met het Allerheiligenverlof op bezoek naar Shanghai. Om het model van stadsontwikkeling aldaar te gaan bewonderen. Zo luidt het. Het is een model waar projectontwikkelaars in Antwerpen of zelfs Brussel alleen maar kunnen van dromen. Ter voorbereiding van de Wereld Expo in 2010 werden naar schatting 400.000 bewoners verdreven. Alleen al voor de bouw van de prestigieuze Expo site werden 18.000 gezinnen verbannen naar de rand van de stad.

Onze burgervader wil zich ook gaan vergapen aan het "80.000 People Stadium", één van de

grootste voetbalstadions ter wereld. Kwestie van ideeën op te doen.

De burgemeester ziet het groots.

Intussen wordt Monika De Coninck die om geld verlegen zit voor de normale werking van het OCMW wandelen gestuurd.

De burgemeester droomt liever van prestigeprojecten...

Herontdekt Geweten

Bert Anciaux, kopman van Spirit, wil dat er eindelijk een eind komt aan het opsluiten van kinderen in gesloten centra. Hij dreigt zelfs met gerechtelijke stappen.

Dirk Van der Maelen, vooralsnog fractieleider van de SP.a in de Kamer, klaagt de notionele interest aan omdat bedrijven zich hiervan rijkelijk bedienen om op grote schaal belastingen te ontwijken.

Blijft het feit dat Spirit vier jaar lang een hard asielbeleid mee steunde, met inbegrip van het opsluiten van kinderen en het uitblijven van een regularisatie voor mensen zeonder papieren die al jaren wachten op gerechtigheid.

Blijft het feit dat de socialisten verschuillende golven van fiscale amnestie én de notionele interest mee goedkeurden.

In de oppositie komt men snel tot inkeer, zo blijkt.

Daar is niets op tegen. We geloven grif dat Bert en Dirk zich al lang gewrongen voelden door de houding die ze voorheen moesten aannemen.

Maar nu ineens van krommen aas gebaren en een totaal ander standpunt innemen, alsof men geen enkel verantwoordleijkheid draagt voor het verleden, is te kort door de bocht.

Een welgemeend sorry, zou op zijn plaats zijn.

Sorry, we zaten er naast.
Sorry, we konden onvoldoende wegen op het beleid.
Sorry, we vonden dit onvoldoende belangrijk om echt de strijd aan te gaan...

En dan nu zand erover. Alle bondgenoten zijn nu welkom.
In de strijd voor een rechtvaadig asielbeleid.
En in de strijd tegen fiscaal onrecht.

Bejing 1989

Yangon 2007

Total Loss In Myanmar

De repressie in Myanmar is schokkend.
Vreedzaam betogende monniken worden opgepakt, gefolterd, vermoord.
Wereldwijd wordt er geprotesteerd. En dat is hartverwarmend.
Maar in feite overheerst een gevoel van machteloosheid.
Het westen kan enkel toekijken.
De politiek kan enkel commentaar leveren. Progressieve politici doen aan opbod.
Maar de echte machthebbers laten cynisch betijen. Een multinational als TOTAL. Als wij het niet doen, zijn het anderen. En wordt het nog erger. Het argument klinkt ziekelijk vertrouwd.
En de machtige noorderbuur CHINA. De revolte op het Tien-an-men plein in 1989 is lang vergeten. Toch zijn de gelijkenissen opvallend. Net als het cynisme. De Chinezen houden de Birmese dictators de hand boven het hoofd. Geen inmenging in binnenlandse aangelegenheden, is het nieuwe parool. Ook van president en premier-in-spe Poetin. China als kampioen van de landen die het recht opeisen om straffeloos mensenrechten te schenden. De omgekeerde Carter-doctrine. En niemand regeert. Binnen enkele maanden draait de media-machine op volle toeren voor de Spelen in Bejing. Zal er iemand dan nog mogen reppen over Yangon, Tibet of de Falun Gong?

De trein als fallus-symbool voor onze burgemeesters?

NMBS-topman Marc Descheemaecker pleit voor de sluiting van verschillende stopplaatsen voor de trein in heel het land. Er zijn nu nog 326 onbemande stopplaatsen in ons land. Blijkbaar wil Descheemaecker er met de groffe borstel doorgaan en lokale treinen op grote schaal gaan vervangen door bussen. De NMBS-man voegde er smalend aan toe dat veel burgemeester in België “de afschaffing van treinen blijkbaar als een bedreiging zien van hun mannelijkheid”. De trein als falussymbool? De stopplaats als ..? Je moet er maar opkomen. Een brave burgervader die vindt dat mensen in zijn gemeente het recht hebben om met de trein naar het werk te gaan, is, is dus hopeloos gefrustreerd en gecomplexeerd...

De schrapping van stopplaatsen zou in de nieuwe beheersovereenkomst tussen de federale overheid en de NMBS moeten opgenomen worden. Het valt te vreezen dat de nieuwe regering Leterme (of Vanrompuy? of Reynders) daar wel eens oren naar zou kunnen hebben. Dan zou het resultaat van jaren paarsgroen beleid met investeringen in extra treinverbindingen, herwaardering van stations en heropening van stopplaatsen, totaal onderuit gehaald worden. De NMBS-top tekent dan mee voor een anti-ecologisch en a-sociaal beleid.

Ook bij Infrabel zijn ze aan het stuntelen geslagen. Vandaag zou de Diabolo, de verbinding tussen de luchthaven van Zaventem en de E 19 en uiteindelijk Antwerpen, met veel bombarie aangekondigd worden. Maar de persconferne"tie werd op het laatste moment afgeblazen. Blijkbaar liep er iets grondig mis. Het gaat dan ook om een PPS-constructie : een samenwerking van de overheid met de privé. En dan zit er in onze contreien al vlug een haar in de boter. Dus voorlopig nog geen Diabolo. Weer eens uitstel, net als voor het al eeuwen aangekondigde GEN-project voor de Brusselse rand.

Johan Malcorps

SUPERMALLS IN VLAANDEREN : NEE BEDANKT

Geen mega-shopping center in Boom

De wet op de grote handelsvestigingen, de zogenaamde Ikea-wet heeft geleid tot een explosieve groei van shoppingcentra en grote handelsvestigingen in België. Dit ging ten koste van de detailhandel in de stadskernen, ten koste van jobs en ten koste van veel open ruimte.
Zo zakte het aantal buurtwinkels in Vlaanderen op enkele jaren tijd van 10.000 tot onder de 6.000.

Nu de Groenen terug aanwezig zijn in het federaal parlement, willen ze de IKEA-wet grondig bijsturen. Dit in het kader van een reddingsplan voor bedreigde buurtwinkels en winkelstraten in onze centra. “ Het kan niet langer dat de inplanting van grote winkelcomplexen indruist tegen alle principes van het Vlaams ruimtelijk beleid.

Een straf voorbeeld is het project ‘De Klamp’ in Boom. Het zou gaan om een supermall met een commerciële ruimte van 42.000 m2 in een totaal park van 59.000 m2. Er wordt een ondergrondse parking gepland van 1.500 parkeerplaatsen. Een tweede Wijnegem Shopping Center ten zuiden van Antwerpen dus en dan nog gelegen aan de meest beruchte winkelboulevard van Vlaanderen (de Boomsesteenweg). Dit vloekt met alle ruimtelijke principes beleden in Vlaanderen. Het vormt een ernstige bedreiging voor tal van winkelstraten en -kernen in de zuidrand van Antwerpen. Op dit moment worden een Ruimtelijk Uitvoeringsplan (RUP) en Mobiliteitseffectenrapport voorbereid. De gemeente Boom zou het RUP in de loop van 2007 willen goedkeuren. De projectontwikkelaar hoopt ook binnen afzienbare tijd een goedkeuring voor de stedenbouwkundige en socio-economische vergunningen. Groen! roept alle besturen in de regio op om zich uitdrukkelijk tegen dit project uit te spreken.

Super - hyper - mega : het kan niet op

WIJNEGEM SHOPPING CENTER is met haar 125.000 m2 bebouwde oppervlakte – 58.000 m2 commerciële ruimte – 240 winkelunits en jaarlijks 10 miljoen bezoekers de grootste mall in België.

Maar in vergelijking met de supermalls in Amerika en Azië is het nog altijd een klein broertje.

De grootste Amerikaanse mall is maar even TIEN KEER ZO GROOT : het is West Edmonton Mall (Alberta - Canada) : 580.000 m2 totale oppervlakte – 350.000 m2 commerciële ruimte – 20.000 parkeerplaatsen.

De absolute max is de South China Mall (Dongguan – China) : 892.000 m2 totale oppervlakte – 660.000 m2 commerciële ruimte

Maar er is nog hoop : de Belgen zijn vooralsnog niet de trouwste shopping center bezoekers :

Aantal bezoeken aan groot winkelcentrum per jaar (onderzoek Healey & Baker)

Belg : 11,2 keer per jaar
Fransman : 27,6 keer per jaar
Brit : 30 keer per jaar
Nederlander : 47,5 keer per jaar

Communicerende vaten ter linkerzijde:

kansen en bedreigingen

Progressief Vlaanderen verloor de verkiezingen op 10 juni (als we de ACW-stemmen even buiten beschouwing laten). SP.a verliest 9 zetels, Groen! wint er slechts 4. De progressieve partijen verliezen 4,8% en 5 zetels aan (centrum)rechts.

Progressieve Vlaamse zetels in 2003 : 23 (SP.A/Spirit) + 0 (Agalev) = 23
Progressieve Vlaamse zetels in 2007 : 14 (SP.A/Spirit) + 4 (Groen!) = 18
Resultaat : - 5 zetels

In het rapport Janssens worden verschillende verklaringen aangegeven voor het verlies van de SP.A. Maar over Groen! wordt nauwelijks gerept. Het is nochtans duidelijk dat SP.A zo goed als gedwongen was om sterk in te zetten op het behoud van de groene kiezers en zetels die men in 2003 had binnengehaald (bijna 200.000 stemmen en omzeggens alle 9 zetels van Agalev). SP.A-voorzitter Vande Lanotte werd willens nillens gegijzeld door zijn groene kiezers. De winst in 2003 was zo spectaculair, dat behoud of verlies van zelfs maar een deel van deze groene achterban beslissend zou zijn voor winst of verlies in 2007. De SP.A voerde dan ook een campagne die sterk gericht was op groene thema’s (milieu, anti-kernenergie, ontwikkelings-samenwerking), maar betaalde hiervoor cash aan haar rechterflank, waar zich een regelrechte leegloop voordeed. Voorzitter Vande Lanotte is dus jammerlijk mislukt in zijn spreidstand tussen groene en centrumkiezers. Hij slaagde er wel in de groei van Groen! af te blokken, maar betaalde daarvoor een zeer hoge prijs. De partij verliest 9 zetels en daarvan gaan er maar vier naar Groen! De rest verschuift naar centrum-rechts. We vatten dit samen met volgende beeld :

De klassieke theorie van de communicerende vaten ter linkerzijde klopt voor een deel, maar voor een belangrijk deel ook niet. Dat blijkt uit een analyse van de kiesuitslagen van progressieve partijen in Duitsland, Nederland en belgië (zie artikel in Oikos nr. 42).

Een éénzijdige voorstelling is misleidend. Het is niet zo dat verschillende progressieve partijen steeds vooral winnen of verliezen t.o.v. elkaar en elkaar dus verzwakken. Meerdere progressieve partijen die apart van elkaar opkomen, kunnen juist het kiezersbereik van de progressieve zijde fors verruimen. Strategieën waarbij progressieve partijen elkaar actief bekampen, kunnen daarentegen leiden tot een stelselmatige verzwakking van het progressieve kamp.

De keuzes die de partijstrategen de komende maanden maken, zullen bepalend zijn voor het politieke landschap in Vlaanderen. Als SP.A of Groen! vooral mekaar als vijand blijven opvoeren, dreigen ze samen fors in te boeten aan kiezersbereik. De geschiedenis leert anderzijds dat alle progressieve partijen – zeker in de oppositie – kunnen winnen door elk sterk uit te komen voor het eigen project.

Groene Waarden en Normen


Mensen zijn terug op zoek naar waarden en normen. De CD&V lijkt hen het meest houvast te bieden. Het normen- en waardendiscours van de kristen - democraten was één van de kritische succesfactoren op 10 juni. Gezin, veiligheid, geborgenheid, beschutting tegen een losgeslagen maatschappij. “SAMEN” : de keuze voor een herstel van de waarde van samen-leven, het herstel van de waarde van het collectieve op het individuele. Degelijk bestuur behoort daarbij als reactie op eindeloos experimenteren. In feite was Paars één langgerekt experiment met meer individuele vrijheden, emancipatie, libertaire waarde, dus afbreuk aan strenge normen, zelf je weg zoeken, wars van betutteling. Vlaanderen ging een heel eind mee : homo-huwelijken, euthanasie, verdraagzaamheid voor andere culturen, jonge, blitse politici, losse relaties. Maar Vlaanderen zegt op een bepaald moment ook duidelijk “nee” : legalisering van drugs, geweld en sex op TV, onveiligheid op straat, een te opdringerige islam.

Als Groenen krijgen we makkelijk het verwijt dat we te veel moraliseren, dat we met het vingertje zwaaien. We houden ons in. We willen niet meer geassocieerd worden met te veel regeltjes. Maar tegelijk dreigen we de aansluiting op het nieuwe waardendebat te missen.

Terwijl de groene beweging in oorsprong een nieuwe waarden- beweging is, die in het katholieke Vlaanderen dierf opkomen voor emancipatie en tegelijk nieuwe waarden beleed. Luc Versteylen kwam op voor het catacomben-kristendom vs. Het Koekelberg- katholicisme. De waarden van de “herlevingsbeweging” ANDERS GAAN LEVEN waren stilte, soberheid en samenhorigheid.

Dat is dertig jaar geleden. Wat is een moderne vertaling van groene waarden en normen?


1. “ECOLOGIE” is een wetenschap. Maar in de politiek is het vooraal een morele oproep, een “WAKE UP CALL”. De ecologische norm heet al enige jaren “DUURZAAMHEID” (“sustainability”). Respect voor de natuur, voor het leefmilieu, voor de (overlevings)kansen van anderen. Het is het omgekeerde van verspilling, het opsouperen van milieugebruikswaarde waar je eigenlijk geen recht op hebt. De aarde behoort aan onze kinderen en kleinkinderen. Ieder heeft recht op een eerlijk aarde- aandeel. Wie meer gebruikt, steelt van de armen vandaag of morgen. “Gij zult niet meer nemen, dan waar ge recht op hebt. Duurzaamheid als waarde, soberheid als norm. Kiezen voor kwaliteit i.p.v. hoeveelheid.

Minder CO2 uitstoten als morele plicht? Is het rond rijden met een energieverslindende 4X4 zoveel als een ecologische zonde? Is betalen voor CO2-compensatie dan letterlijk het kopen van een aflaat?

2. Groenen zijn sociaal. Maar uiteraard is dat geen eigenschap die we voor ons zelf alleen kunnen opeisen. Hoe anders sociaal is Groen?
Ivan Illich gebruikte het begrip CONVIVIALITEIT (samenhorigheid). Een samenleving die weer kiest voor de menselijke maat, voor mensen die mekaar meer ontmoeten, voortdurend met mekaar omgaan, in de eigen straat, wijk, onbekenden in de stad. Kiezen voor nieuwe netwerken waar de oude verloren gingen. Ingaan tegen het individualisme van ieder (consumeert) voor zich. Ingaan tegen de eenzaamheid (ieder leeft op zich), tegen de vervreemding (nergens meer thuis – alles wordt uniform). Dat heeft ook te maken met infrastructuur (verkeer, distributie, energie) en voorzieningen (welzijn, onderwijs) : kleinschalig vs.. grootschalig, decentraal vs. centraal, zelfvoorziening vs. commerciële monopolies. Het heeft ook te maken met democratie : Groenen geloven in mondige mensen die participeren (het nieuwe woord is co-productie). Burgerzin maakt integraal deel uit van de nieuwe samenhorigheid. Democratie van onderop, vanuit de basis, met wortels in het volle leven (“grassroots democracy”).

De moderne buurtwinkel (versta superette) als model van een conviviale samenleving. Niet de oude kruidenier met dorpsroddel en vervallen producten. Maar de aantrekkelijke superette/traiteur met vriendelijke service en kwaliteitsproducten op maat.

3. Groenen zijn geweldloos. VREDE is de eerste en belangrijkste groene waarde. GREEN- PEACE. Ingaan tegen geweld is ingaan tegen alle vormen van verdrukking, wereldwijd, ook dicht bij huis. Ingaan tegen geweld in de samenleving, in relaties, geweld ingebakken in instituties, religies, ideologieën. Emancipatie is opkomen voor geweldloosheid in de praktijk. Dat is immers het dilemma van de geweldloosheid : geweld gedogen, is ook een vorm van geweld. Uitbuiting en slavernij zijn ook vormen van structureel geweld, net als armoede. Geen geweld gebruiken als norm volstaat niet. Verdraagzaamheid evenmin : er is meer nodig dan het gedogen van anderen. Solidariteit is de actieve vorm van geweldloosheid.

Voorstel Dewael om geld verkeersveiligheid in te pikken is beschamend

Duizend verkeersdoden zijn en blijven er duizend teveel

Groen! is het niets eens met de voorstellen om de opbrengsten van de verkeersboetes ook voor andere doeleinden in te zetten dan voor verkeersveiligheid. Het feit dat minister Dewael dit voorstel steunt is beschamend. Als er nu ergens NIET op bespaard mag worden, dan is het wel op verkeersveiligheid.

De Paarse ministers zouden ter zake beter enige schroom aan de dag leggen. Het paars bilan op vlak van verkeersveiligheid is niet bepaald schitterend. De noden op het vlak van verkeersveiligheid zijn nog steeds erg groot. Met meer dan duizend verkeersdoden per jaar zit België nog altijd slecht in vergelijking met andere landen. En het aantal slachtoffers lijkt te stagneren. Het is helemaal niet meer zeker dat de doelstelling van een halvering van het aantal verkeersdoden tegen 2010, nog zal gehaald worden.

In die omstandigheden is het onverantwoord om de beschikbare middelen een andere bestemming te geven. Als er binnen bepaalde politiezones een verzadiging zou bereikt zijn wat investeringen betreft in sensibilisering of handhaving, kunnen en moeten de resterende middelen volgens Groen! ingezet worden voor investeringen door gemeenten, provincie of gewest in veiliger kruispunten en wegen, extra fietspaden, betere voetpaden of voor het steunen van experimenten met veiliger wagens (bv. het systeem van de intelligente snelheids-begrenzing ISA). In vergelijking met bv. Nederland hebben we op het vlak van investeringen in veilige wegen, nog een grote achterstand in te lopen.

Het is evident dat een deel van de middelen wordt overgedragen aan de wegbeheerders in afwachting dat het hele verkeersbeleid duidelijker onder gewestbevoegdheid komt. En dat ook de inspanningen van gemeenten en het gewest inzake verkeersopvoeding en een meer dynamische rij-opleiding, sterker ondersteund worden.

Groen! is verontrust door het feit dat politiemensen zo een enge invulling geven aan de zorg voor meer verkeersveiligheid. Sommigen denken blijkbaar niet verder dan flitspalen of moto’s. Terwijl veel preventieve en sensibiliserende acties op het terrein nog mogelijk zijn.