zondag 30 maart 2008

Cogels Osylei : het lange wachten



Op de laatste districtsraad van 20 maart interpelleerde districtsraadslid Johan Malcorps schepen Luc Thiessen en voorzitter Peter Raats over het uitblijven van een oplossing voor de overlast op de Cogels Osylei.

De bewoners van de Cogels Osylei blijven actie voeren. Met plakkaten ‘Mooi en Meedogenloos’. Want de situatie in hun straat is onhoudbaar. Ondanks beloftes van De Lijn rijden er nu 7 buslijnen dag en nacht (+ verkeer naar de stelplaatsen), ook streekbussen. Dit zou neerkomen op een 700-tal bus- en trambewegingen per dag.

De gemeenteraad besliste ooit dat de Cogels Osylei een hoofdcorridor moest zijn voor het openbaar vervoer. De Lijn belooft al vele jaren de straat aan te pakken (het grootste deel van de heraanleg zouden zij moeten betalen). Maar blijkbaar is dat geen prioriteit voor De Heer De Kesel van de Lijn Antwerpen of voor minister Van Brempt.

Door de slechte staat van het wegdek geeft dit scheuren in de huizen. Nog belangrijker is dat kinderen worden aangereden. Dergelijke ongevallen worden door de Lijn blijkbaar zonder gevolg geklasseerd.

Het district Berchem heeft het geld niet om de heraanleg te doen. Er zou minstens 1,5 miljoen € nodig zijn, waarschijnlijk veel meer. Maar gezien de Cogels Osylei duidelijk van bovenlokaal belang is als as voor het openbaar vervoer, maar ook als beschermd stadsgezicht, is het logisch dat het district hulp vraagt aan hogere overheden. Erwin Pairon vroeg in de gemeenteraad aan stadsschepen Guy Lauwers of de stad positief kon antwoorden op de vraag van het district Berchem om in de Cogels Osylei bij te springen. Groot was onze verbazing toen Lauwers antwoordde dat hij nog geen vraag ter zake had gekregen van het district. Ook een beetje plat van het stadsbestuur, want ze moeten het probleem onderhand wel kennen. Het buurtcomité voerde een uitgebreide correspondentie met de burgemeester zelf.

Districtsschepen Thiessen zei hierop dat hij de vraag wel degelijk had voorgelegd tijdens de Raad van Overleg met de stad over de verdeling van de middelen van het Districtsfonds (extra middelen die de stad ter beschikking wil stellen voor openbare werken in de districten). Hij pleitte daarbij voor meer middelen voor trekkingsrechten voor de heraanleg van straten die een bijzondere bescherming genieten. Maar het antwoord van de stad was klink en klaar NEE. De gelden van het Districtsfonds worden voorbehouden voor de aanleg van fietspaden. Overigens een heel raar antwoord : want op de Cogels Osylei is het nu zeker niet veilig om te fietsen naast het tramspoor. Dus alleen al omwille van de veiligheid van de fietsers zou een aanpak van de straat wenselijk zijn.
Vanuit Groen! zullen we de vraag opnieuw voorleggen aan stadsschepen Lauwers. Zo gemakkelijk kunnen ze hun verantwoordelijkheid niet wegschuiven.

Minister Van Mechelen (bevoegd voor monumentenzorg in de Vlaamse regering) legde wel tal van mooie verklaringen af aan de buurtbewoners, maar komt voorlopig ook niet over de brug. De stad heeft nog geen uitnodiging van hem gekregen om over het dossier te overleggen. We zullen de minister in het parlement hier graag aan herinneren.

Met de Lijn is er een akkoord dat ze hun deel van de kosten van de heraanleg van de Cogels Osylei (als die er ooit komt) zullen betalen. Maar over de busbewegingen zelf is er geen enkel akkoord.

Verder moet er overlegd worden met het district Antwerpen over de afstemming van de wijkcirculatieplannen. Districtsvoorzitter Raats kon ons ook hier weinig hoop bieden. Hij wil het wijkcirculatieplan voor heel Zurenborg eerst grondig herbekijken. Omdat er twee nieuwe feiten zijn : de aanleg van de Groene Singel en de inplanting van een nieuwe wijk, Nieuw Zurenborg.

Wat zal er dan wel gebeuren? Er wordt gewacht.
Er wordt gewacht op de meesterproef van de stadsbouwmeester, en een wedstrijd om het beruchte rondpunt in het midden van de Cogels Osylei nieuw te ontwerpen. Er wordt gewacht op de stad. En op minister Van Mechelen. OP de Lijn. En op een nieuw wijkcirculatieplan.

Men kan nog lang wachten. Groen! vraagt dat men stopt met treuzelen, rond de tafel gaat zitten en een oplossing uitwerkt. Eventueel een tijdelijke oplossing als er nog te veel onzekerheden in het spel zijn. Maar alles gewoon laten aanslepen, is voor ons geen optie.

Vanuit de oppositie doen we intussen wat we kunnen.