De Waldorf en Statler van de Vlaamse politiek

Chagrijnig Rechts steunt Centrum Rechts



Jean -Marie Dedecker en Bart De Wever kwamen dit weekend woorden tekort om het “70 punten - plan” van Annemie Turtelboom, migratieminister van de VLD af te schieten. Volgens De Wever roert Turtelboom de tamtam met haar criteria, volgens Dedecker is haar nota van het niveau van een kleuterklas. Daarmee laten beide heren zich van hun zwartste kant zien. In feite wensen zij totaal geen regularisatie en zouden ze liefst alle mensen zonder papieren meteen op het vliegtuig zetten. Zij aanvaarden enkel economische criteria en dan liefst voor nieuwe migranten. Humanitaire criteria kunnen hen gestolen worden. Dat is de nieuwe definitie van wat politiek correct moet heten in het nieuwe Vlaanderen.

Hoe hard ze ook roepen : ze kunnen in feite niet verhelen dat ze zeer dicht staan bij het standpunt van minister Turtelboom. Een schoolvoorbeeld van de pot die de ketel verwijt dat ie zwart ziet.
Want de “Punten-Nota” van minister Turtelboom is een bedrieglijk schijn- maneuver dat totaal haaks staat op de beloofde regularisatie van mensen zonder papieren die hier al lang verblijven en die geïntegreerd zijn in onze samenleving. Turtelboom ontneemt deze mensen het laatste beetje hoop. Ze legt immers onhaalbare voorwaarden op. Men moet aan de hand van officiële documenten kunnen bewijzen dat men al vijf jaar in België verblijft en men moet twee jaar legaal in ons land verblijven. Daarmee worden veel mensen zonder papieren de facto uitgesloten. Hetzelfde geldt voor het tewerkstellingscriterium. Mensen zonder papieren mogen niet werken. Dat is zelfs strafbaar. Als ze het doen, is het dus in het zwart. Maar om geregulariseerd te worden moeten ze in het wit gewerkt hebben. De hypocrisie ten top. En zo doorzichtig. Turtelboom legt de lat zo hoog dat de meeste mensen zonder papieren er onmogelijk over geraken.

Turtelboom spreekt over lokale verankering, maar in de praktijk is er voor haar maar één criterium : de behoeften van onze eigen economie. In feite is er voor haar maar één doorslaggevend argument: wie kan er helpen om de vacatures voor onze knelpuntenberoepen in te vullen?

Op welke wijze verder zal beslist worden over taalkennis en sociaal-cultureel engagement is compleet onduidelijk. Wat is goede taalkennis, wat is basiskennis? Wat is een zwakke sociale verankering, wat een sterke? Hoeveel Belgen zouden voor deze testen slagen?

Als klap op de vuurpijl wil de minister de burgmeesters voor haar kar spannen. Turtelboom speelt de joker of moeten we zeggen de “zwarte piet” door aan de burgemeesters. Zij mogen de weegschaal doen overhellen : met tien goede punten of tien slechte punten. De burgemeester als wrakende engel aan de poort van het paradijs. De burgemeester als stoplap, als zondebok, als excuustruus.
Denkt de minister nu echt dat burgemeesters die het echt willen opnemen voor het welzijn van alle mensen die op hun grondgebied verblijven, dit vergiftigd geschenk in dank zullen aannemen? Dat burgemeesters medeplichtig willen worden, zullen collaboreren aan een dergelijke onmenselijke uitwijzingsmachine? Recht geaarde burgervaders en -moeders laten, zich voor dit soort laffe politieke spelletjes niet misbruiken.

Dedecker en De Wever verspreiden intussen hun boodschap van zurig ressentiment. De bittere schaduwen van Open VLD en CD&V die hun doelpartijen gegijzeld houden. Voor hen staat het uitwijsbeleid van Turtelboom nog altijd gelijk met een pamperbeleid. Annemie is de willoze marionet van de franstaligen. Joëlle en Laurette trekken aan de touwtjes. De heren zijn onverbiddelijk in hun oordeel : Annemie is een watje. Annemie is een softie, ze vertoont nog restjes van menselijkheid en mededogen. Net als de franstaligen wil ze eigenlijk de grenzen radicaal open gooien en alle vreemdelingen ons land binnen loodsen…

Eigenlijk te gek voor woorden. Maar ze komen er toch weg mee. Hun kritiek wordt als evangelie onthaald. Dedecker zweert bij het puntensysteem van Canada of Australië. Maar in die puntenstystemen wordt wel degelijk ook rekening gehouden met werkbereidheid, familie, aanpassingsmogelijkheden. Bovendien gaat het hier over immigratieregels, niet over de regularisatie van asielzoekers of mensen zonder papieren.

In feite gaan Dedecker en De Wever veel verder dan wat in democratische landen als normen gangbaar is. In feite zijn zij niet bezig met de bestrijding van het 70 punten-plan van Turtelboom. Zij zijn bezig met de uitvoering van het 70 – puntenplan van Dewinter. Misschien moeten we de punten 29, 31, 33, 36, 37 en vooral 38 van het hoofdstuk immigratiestop van het 70punten plan (“Immigratie : de oplossingen – 70 voorstellen ter oplossing van het vreemdelingenprobleem”) er nog maar eens op nalezen.

Maar in feite bewijzen de twee brommende heren, de Waldorf en Statler van de Vlaamse politiek, Annemie een grote dienst. Zij tonen het groteske aan van het beleid dat zij in de steigers zet. Zij geven de grenzen aan. De grenzen van wat balorig rechts vandaag politiek correct vindt, maar de meeste weldenkende burgers toch nog altijd als politiek niet correct beschouwen. Annemie kan vandaag het verschil maken. Door misschien toch even te luisteren naar sommige franstalige collega’s in de regering, door werk te maken van een “Belgisch compromis”. Waarbij “Belgisch” staat voor “gezond verstand”, “verdraagzaamheid”, “wederzijds begrip”… Met als doel zo snel mogelijk de vele mensen zonder papieren die zich willen integreren, op te nemen in onze samenleving én onze economie.